nie chcę być rzepem ani pokrzywą
tym bardziej wilczą jagodą
w Twoje ręce oddam smutek
przyjmiesz jak dobrą monetę
wierzę Ty jeden potrafisz
pokrzywę pogodzisz z rzepem
na nowo pragnę odzyskać
w oczach diabliki wygasłe
radość światu przekazać
jak garść monet z pomysłem
na kupno pamiątki z wczasów
kompletu praktycznych kluczy
co raj na ziemi otworzą
by strach się po niej nie włóczył
ze strachem odejdą w nieznane
smutki i troski obrzydłe
pragnę w ich miejsce radości
prawdziwej jak chleb z powidłem
gdy zło nie znajdzie pożywki
maki zakwitną w ogrodach
zatrzymam je w ciepłych dłoniach
szepnę-
ważna jest miłość i zgoda
tyle cudów dookoła
głupotą ich nie zniweczę
Ty
wnosisz wiarę w człowieka
ucząc mnie pisać wiersze
tylko ty bez osób trzecich
dwie trucizny, to o jedną za dużo
Wiesz, kiedyś chciałam cię
oprawić i karmić
wilczym łykiem przyprawionym miętą.
Myślałam też o tym, żebyś zaistniał
między ociosaniem a kolejną przecinką
leśną.
Wkleić cię chciałam
między paprocie zakwitłbyś
na użytek szukających
czaru.
Teraz wiem
nie mogę,
bo jesteś wilczomleczem,
a ja Jagodą
z jaru.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz