Schodzili z Jaskini Niedźwiedziej w trójkę. Od czasu, gdy się poznali, trzymali się razem. Dobrze jej było w ich towarzystwie. Takiej przyjaźni zazdrościła im cała uczelnia. Po skończonych zajęciach chodzili na dalekie spacery, opowiadali o wszystkim i o niczym. Śmiali się takim śmiechem, który dźwięczał długo w uszach, szczery i radosny, niezobowiązujący. Kwitła w ich towarzystwie, dla nich! Jeden dowcipny, wesoły, drugi nadto poważny, ale oka z niej nie spuszczał, uzupełniali się jak dzban i woda. No więc schodzili z góry, droga śliska po deszczu. Najpierw obaj trzymali ją pod ramię, żeby się nie przewróciła-powiadali. Czuła się jak w imadle, wyrwała się. Dogonili i złapali się za ręce, ona w środku, biegli tak, dopóki starczyło tchu. Dudnieniu kroków towarzyszyło trio śmiechu, nie mogąc chwycić oddechu poprzewracali się na wyboistą, mokrą drogę. Teraz dopiero był powód do radości. Utytłani w błocie, wyglądali jak bure niedźwiedzie. Kiedy się podnosili, jego twarz na moment zbliżyła się do jej. Bicie serca usłyszały chyba wszystkie kamienie, kamyki i smreki. Na moment spoważniała, by roześmiać się skrywając zmieszanie i wykwit rumieńca.
_ Wyglądam jak pelargonie w najlepszej fazie swojego rozkwitu - przebiegło jej przez myśl.
kamienie czasem nas prześladują
są wszędzie
małe, duże, szlachetne i półszlachetne
ładne i brzydkie – ciosane i toporne
mają różne zastosowania
można puszczać kaczki
wtedy powodują lawinę
podobno kamyk to nie kamyk
to skała
jak słowo rzucone w odpowiednim czasie
Pierwszy raz kochali się w jego pokoju. Drugi miał jakieś zajęcia, albo został poproszony o dyskretne usunięcie się. To co przeżyli we wzajemnym uścisku, nie da się opisać żadnym słowem. Euforia wybuchała, cichła i od nowa się zaczynało, trwali tak kilka godzin, zmieniając prześcieradła, potem ręczniki.
_ Gdzie się to w tobie mieściło? - pytał zafascynowany - nie miałem jeszcze takiej dziewczyny, fontanny. Kobieto, zrobiłabyś furorę .
Już te słowa powinny dać jej do myślenia, ale wówczas...utopiła się w jego oczach, jak głupia smarkula.
Gdy dziś zerkam w twoją twarz
Nie potrafię znaleźć siebie tam
Nie pozostał po mnie ślad
płomień zgasił przeciwności wiatr
marzenia wywiał w świat
rozmazujesz oczy pełne łez
dawno przekwitł szczęścia bez...
Brzmią w jej głowie słowa nie wiadomo czyje i skąd.
- Robaczku, dzisiaj się nie spotkamy, muszę wyjechać na cztery dni.
- Gdzie?
Nieważne, po prostu muszę. Spotkamy się we wtorek.
- Halo, co jest maleńka?
-ooooo, jesteś w domu? Nie pojechałeś?
- Gdzie?
- No właśnie, gdzie? Mówiłeś, że musisz jechać.
- hmm, no tak, ale...
Nocą wciąż starała się wybłagać
dotyk. myśląc o tym jaki to będzie
wodewill dla ubogich
teraz
cisza kosztuje tylko dwa oddechy
wypłacone dla siebie
- Haniebne tchórzostwo- myślała- zamiast siódmego nieba doczekam siódmego krzyżyka.
Lekko pomylona anielica z wyrafinowanym humorem cierpiała 'kserofobie'. W ich związku zabrakło tego trzeciego. Reżim osamotnienia jakiemu się poddała, źle wpływał na jej samopoczucie. Opierała się nachalnym umizgom podstarzałych fanów. Młodszych unikała. Ten, któremu zaufała, którego pragnęła, nie był wart jej poświęcenia. Więc w czym rzecz? Dlaczego czuje takie pieczenie w żołądku? Ścisk w krtani, brak powietrza. Pokuta była nierównomierna do czynu. Podniosła oczy patrząc w skrawek nieba niebieskiego jak jej twarz. Przez kraty przesiąkał ostatni promień słońca.
Drzwi do nowego świata były w zasięgu ręki. Tunel jaśniał i nagle ktoś brutalnie przerwał
słodki sen. Ciałem wstrząsnęły drgania, potem kolejne. Otworzyła oczy.
psychoruchowo nadpobudliwa
łaknąca fleszy i niespełniona
za blask i chwałę zapłaci życiem
- Jest tętno- usłyszała głos pielęgniarki.
- Kobieto, coś ty narobiła!...
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz