To prawda
Że wszystko przemija
Nim zdążysz się uśmiechnąć
Do losu szalonego
Każdy dzień
Nietrwały ulotny
Jak ćwierkanie wróbla
Wiem że mogę
Złapać na moment
Okruszek manny z Nieba
Rośnie jak na drożdżach
Nadzieja
Dzięki czemu
Choć wszystko
Straci kolory
Lecz
Ona
Miłość
Przejdzie
Przez śmierć
Na boso.
MAM WRAŻENIE, ŻE IM BLIŻEJ JESTEM BOGA
TO TYM BARDZIEJ SIĘ OD NIEGO ODDALAM.
„DAR”
Daj mi dar pisania
Wiosennych wierszy
O poranku
Kiedy wszyscy jeszcze śpią
Aby taki wiersz
Przebudził pięknem
Zamyślonych Aniołów
Dotknął
Niedotykalnego
Objął Go
Jak małe dziecko
W kołysce
I Ucałował.
KTO SZUKA JEZUSA
ZNAJDZIE GO
SAMOTNEGO
NA KRZYŻU
BARANKA ZABITEGO
OCHRZCZONEGO
W OGNIU MĘKI.
„MŁODOŚĆ”
Młodość
Jak poranny ptak
Zjawia się na chwilę
Twego nagłego
Pojawienia się
W oceanie istnień
Huku Krzyku
Ludzkich pragnień
Zmagań serc
Z żalem Buntem
I niewiernością
Bądź otwarty
Tak Otwórz
Swoje zamurowane usta
Wykrzyknij z całych sił
Marzenia ze wszystkich
Tłustych balonów
Wyrzuć z siebie
Troskę o ich spełnienie
To do Ciebie Nie należy
To jest Tajemnicą
W Rękach Niepoznawalnego
Nawet gołą duszą
Nie zobaczysz
Lecz Nigdy
Nie milknij.
„DO SPOTKANIA”
Drzewo już się schyliło
Od ciężaru ludzkich win
Gałęzie opadły
Jakby ręce
Zniechęcone
Modlitwą niewysłuchaną
Który to już raz.
Po środku tego drzewa
Zawieszona
Mała kapliczka
Z kilkoma stokrotkami
Z tamtego babiego lata
Całe to suche drzewo
Ze zmartwioną kapliczką
Tęskni do wiosny
Do pierwszych przebiśniegów
Do Niedzieli Palmowej
Do spotkania
Marii Magdaleny
Z Ogrodnikiem.
„JEZU SPRAW, ABY MOJE ŻYCIE
STAŁO SIĘ PIĘKNYM KWIATEM,
PACHNĄCYM WONIĄ MIŁOŚCI,
W TWOICH PRZEBITYCH DŁONIACH”.
„WSTĘPUJESZ DO NIEBA”
Wstępujesz do Nieba
A my tutaj
Na tej biednej Ziemi
Szukamy
Własnego
Nieba
Gdybym miał chociaż
Drabinę Jakuba
To zdobyłbym szturmem Raj
Jezu nie opuszczaj mnie
Swojego małego brata
Dobrze że już wiem
Drabina Jakuba
To Twój Krzyż
Taki mały
Taki duży
Na Niej Krew
Dotykam Ją.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz