Dom nocą wsącza się w ciemny aksamit,
pomarańczowym światłem płoną okna.
Niebo zdobne gwiazd tysiącami,
zrzuca na ziemię srebrzysty brokat.
My, ludzie zimy w niebieskim pokoju.
Spokojni, cisi z siateczką na twarzy.
Z dzieciną Bożą w ciepłym domu,
w blasku świec możemy pomarzyć.
O światłach na niebie zupełnie niebliskim,
o dzieciach, co tak szybko wyfrunęły w świat.
W smutkach, w radościach wszystkich
ściskamy w dłoniach sprasowany czas.
Któż by się przejmował latami.
Że serce słabe ,że stawy nieczynne.
Kiedy Święta już stoją za drzwiami .
Wraz z nimi radość ze spotkań rodzinnych.
błysk sylwestrowego flesza roku szesnastego
wysrebrzona kolejną gwiazdą
soplami dłoni tłumię płomienie wieczoru
potęgujące bezradność nadmiaru
światła i huku
z parapetu podmuch strącił kieliszek
na szczęście
stłukł się jak kryształ Kaja
bąbelki i okruchy
myślisz że porównam je do życia
przeliczyłeś wszystkie
było dokładnie jak w kalendarzu
wartkie rzeki życzeń
do nas
od nas
najlepsze
najpiękniejsze
Do tej rzeki życzeń, dołączam swoje.Przepiękny tekst.Wesołych!
OdpowiedzUsuń