wierszem -wiosna
Samotnościom uśpionym w ramionach drzew
wykluwa się radość w rozgardiaszu ptasim,
otwarta na słońce tęsknota za
kwitła liliowo.
Mniszek słonecznie usposobiony,
niewinnie wabi goniących za niczym
- zwolnij, popatrz na nas - zdają się mówić barwne hiacynty.
Spod dzwonków pierwiosnków
Chopinem spływa na ziemię nieśmiały dźwięk
ukochanej melodii
Krecie domki stają się tarasami dla nóg przechodniów.
Sznurówki tańczą na wietrze wiążąc w pary zamiłowanie do wędrówek
i szepczą z czułością do dziurek od butów :
kocham świat!
--Miłego wykendu, tradycynie
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz