po drugiej stronie ksieżyca: w Londynie, przejście pod Tamizą

list do Ojczyzny

Modlitwa za Ojczyznę Boże, Rządco i Panie narodów, z ręki i karności Twojej racz nas nie wypuszczać, a za przyczyną Najświętszej Panny, Królowej naszej, błogosław Ojczyźnie naszej, by Tobie zawsze wierna, chwałę przynosiła Imieniowu Twemu a syny swe wiodła ku szczęśliwości. Wszechmogący, wieczny Boże, spuść nam szeroką i głęboką miłość ku braciom i najmilszej Matce, Ojczyźnie naszej, byśmy jej i ludowi Twemu, swoich pożytków zapomniawszy, mogli służyć uczciwie. Ześlij Ducha Świętego na sługi Twoje, rządy kraju naszego sprawujące, by wedle woli Twojej ludem sobie powierzonym mądrze i sprawiedliwie zdołali kierować. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen. ks. Piotr Skarga

Marzenie senne przy pełni księżyca, na przekór temu co niesie życie

Od początku było to nieudane małżeństwo. Wpadka miała swoje bolesne konsekwencje. Ludzie dziwili się, że tak ładna, młoda, wykształcona, z dobrego domu, bierze takiego lenia, co to nawet szkoły nie chciało mu się skończyć. Na dodatek nie stronił od kieliszka, a wręcz odwrotnie szukał sposobności i wręcz prosił „łyka” Już wtedy powinna go przepędzić na cztery wiatry i nie niszczyć życia jedynej córce. Matka w głupiej nadziei wierzyła , że chłopak zmieni się jeśli zapewnią mu dom i rodzinne ciepło .Niestety były to tylko pobożne życzenia.

zimowa dziewczyna

stary dworek

Akwarelka Ryszarda Dąbrowskiego>>>>> Strzecha na grzbiecie komin dźwiga. Domu pilnuje krzesło przy klamce, na wszelki wypadek. łóżko puste sufit powałę opiera na zżartej przez korniki szafie. Matka Boska wychyla się w stronę sieni. Na progu walają się głodne stóp buciska. I fotel zgarbiony postękuje z cicha. Chorobą sierocą skrzypią deski z bliska. Słonecznik przy płocie nosem wiatr rozdziera. Wiatrak bez młynarza na brak pracy cierpi. Paradoks, dwie istoty stają się jedną, ot, przechera, A on czteroskrzydłowy tylko z wiatrem kręci. Świątek frasobliwy cupnął zamyślony. Spogląda na ogród, który się rozrasta w szybkim tempie, mimo braku gospodarzy którzy byt mnożą współczesnego miasta. Chałupa skonać nie chce.

kiedy anioł na ziemię schodzi

kiedy anioł schodzi i skrzydła rozpościera srebrnym pyłem znaczy miejsca, kto chce w podróż się z nim zabiera z ogrodów kwiaty zrywa garściami i rzuca wysoko popatrz stają się błyszczącymi świeżynkami w ich zapachu świat skąpany weź mnie za rękę poprowadź przez wyboje, kochany najdroższe oczom tchnienie dotyka puchem białym niech się perli, iskrzy, błyszczy ja słucham muzyki co się w okna wdziera przenika ciało i mnie całą http://www.youtube.com/watch?v=jdAughVacYg&feature=related

podziwialiśmy pomnik Giedymina, założyciela miasta

Pierwsza pewna wzmianka o mieście pochodzi dopiero z 1323 z listu Giedymina do papieża Jana XXII. W czasie rządów Olgierda nastąpił w 1365 roku najazd Krzyżaków na Wilno podczas którego spłonęła większość zabudowy. Następny najazd Krzyżaków miał miejsce w 1383 r. Po oblężeniu ponownie zdobyli miasto i je spalili. Przełomowym rokiem dla Wilna był rok 1387. Wielki książę litewski i król polski Władysław Jagiełło w tym właśnie roku w konsekwencji zawartej unii z Polską w Krewie w 1385 r. zorganizował w Wilnie uroczystość Chrztu Litwy, oraz w tym samym roku nadał mu prawa miejskie magdeburskie

oglądaliśmy panoramę Wilna z wieży telewizyjnej z wyskości 25 piętra

Widokowa wieża telewizyjna w Wilnie. Jej wysokość to 365,5 metra. W wieży - na wysokości 160 metrów znajduje się restauracja "Paukščių takas", z której można podziwiać panoramę Wilna.Litwa obchodzi 19. rocznicę szturmu radzieckich wojsk na ochranianą przez cywilów wieżę telewizyjną w Wilnie. Podczas ataku zginęło 14 osób, ponad pięćset było rannych. Wydarzenia styczniowe w Wilnie zapoczątkowały proces upadku ZSRR. W tym roku nikt z polskich polityków wysokiego szczebla nie był na wileńskiej uroczystości.

Matka- wspomnienie w sercu, w myślach i na zdjęciu!!

Gdzie byłeś? Spytał uczciwy zmarłego - Byłem w pobliżu, a zarazem daleko Jak również gdzieś pomiędzy Rozmawiam z wiatrem Lecz moje słowa są puste, bez znaczenia Rozmawiam z wiatrem Choć wiatr mnie nie słyszy I usłyszeć nie może Przyglądam się sobie z zewnątrz I cóż widzę wokół siebie? Tak wiele chaosu i rozczarowania Nie zaskakujesz mnie Nie robisz na mnie wrażenia Po prostu ustaw moje myśli Nie uczysz mnie ani nie wskazujesz drogi Po prostu zabierasz mi czas Rozmawiam z wiatrem Lecz unosi on hen moje słowa Rozmawiam z wiatrem Lecz on mnie nie słyszy Bo usłyszeć nie może

po drugiej stronie ksieżyca

poniedziałek, 19 kwietnia 2010

w Londynie, przejście pod Tamizą

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

wielki przypływ...

wystrzeżeni?